Προώθηση ιστοσελίδων | SEO | ProBlogger.gr

Έξτρα εισόδημα και πυραμίδες 2

• January 24, 2012
• Παναγιώτης Κοντογιάννης
• 2 Comments

Αυτή είναι η συνέχεια του άρθρου “Έξτρα εισόδημα και πυραμίδες“. Διαβάστε το με προσοχή και θα μάθετε πως στήνονται οι πυραμίδες, πως λειτουργούν,πως μαζεύουν ανυποψίαστα θύματα και πως εκείνοι κερδίζουν και εσείς χάνετε.

Έξτρα εισόδημα και πυραμίδες

Τι είναι το Ponzi scheme ποιος το εφεύρε και ποια ήταν η κατάληξη του.

Και δώστου χειροκρότημα κι ο τύπος εξαφανίζεται αμέσως και σου μένει η αρχική κυρία Τάδε για να σου λύσει τις απορίες, αλλά κι αυτή δε μπορεί γιατί έχει πάρει τον ίδιο όρκο σιωπής. «Απλώς πάρε την απόφαση, θέλουμε μόνο τους αποφασισμένους».

Και κυρίως δε θέλουμε διάλογο κι απαιτήσεις για σαφήνεια.

Και τελικά μένεις με την αίσθηση ότι η όλη διαδικασία «ενημέρωσης» («ξεσκαρταρίσματος»), είτε αφορά κάτι που είναι σε τελική ανάλυση εντάξει, είτε όχι, κερδίζει σε αθλιότητα ακόμα και το ερωτηματολόγιο σε ασφαλιστική εταιρεία που έψαχνε κι αυτή «συνεργάτες», με ερωτήσεις του τύπου «αν έβλεπα έναν συνάδελφο να κάνει κάτι που δεν προβλέπεται εν ώρα εργασίας θα τον κατήγγειλα (Ναι-Όχι)» ή «προτιμώ να δουλεύω περισσότερες ώρες για να βγάλω περισσότερα χρήματα (Ναι-Όχι)»

κι άλλα παρόμοιου ύφους, και ξεπερνά σε θράσος ακόμα κι αυτή την περίφημη”τρίωρη ευχάριστη απασχόληση για φοιτητές/φοιτήτριες, €12 την ώρα, πληρωμή αυθημερόν” η οποία μεταφράζεται σε 25 ευρώ την ημέρα, οχτάωρη –και φυσικά ανασφάλιστη- εργασία, του τύπου “δοκιμάστε το καινούριο μας βουτυράκι/ σερβιετάκι/ δανειάκι” κλπ.

Και φεύγεις έκπληκτος με την περιρρέουσα βλακεία, το φασισμό και την αποδοχή του, με το πόσοι έκαναν αιτήσεις για το τριήμερο χωρίς να ενοχληθούν και λίγο σου ’ρχεται να βάλεις τα γέλια με τις τόσο προφανείς απόπειρες χειρισμού, λίγο να βάλεις τα κλάματα από τη δεκτικότητα, ή/και την απλοϊκότητα, ή/και την απόγνωση, ή/και τον κυνισμό των ανθρώπων, λίγο σου ’ρχεται να χτυπήσεις κάποιον και λίγο να μουτζωθείς που έφαγες τσάμπα άλλες δυο ώρες απ’ την ζω-από-περιέργεια ζωή σου.

Και πας μέχρι το περίπτερο κι αγοράζεις μια σοκολάτα και την τρως αργά-αργά περιμένοντας το λεωφορείο για το σπίτι, χαζεύοντας μελαγχολικά τα χαρτάκια στις στάσεις με τις διαφημίσεις-αγγελίες για ”ΕΞΤΡΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑ“.

ΥΓ: Μήνες αργότερα, ανακάλυψα σχετικά στοιχεία στο http://www.geocities.com/apatesgr και ιδού μια περίληψη: «…Πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν σαν κάλυψη πωλήσεις καταναλωτικών αγαθών, για να κάνουν την “πυραμίδα” να φαίνεται πιο ελκυστική, νόμιμη κι αθώα στα νέα μέλη.

Ξεκινάμε αγοράζοντας αγαθά για το σπίτι και κερδίζοντας ποσοστά επί των πωλήσεων. Στο μεταξύ πληρώνουμε κάποια μηνιαία συνδρομή στο δίκτυο αυτό. Σύντομα, εκείνος που μας έγραψε, μας πιέζει να γράψουμε νέα μέλη με τη σειρά μας καθώς τα κέρδη από την απλή πώληση αγαθών είναι μηδαμινά.

Η λογική είναι απλή. Κάθε μέλος πρέπει να δώσει ένα ποσό σ’ αυτόν που θα τον βάλει στην πυραμίδα. Αν ο ίδιος γράψει 5 μέλη, θα λάβει 5 συνδρομές ενώ θα έχει δώσει μία. Όμως για να κερδίζουν όλοι, πρέπει διαρκώς να βρίσκονται περισσότερα νέα μέλη. Για παράδειγμα ας πούμε ότι κάθε μήνα κάθε μέλος εγγράφει 5 νέα μέλη. Αυτό από μόνο του είναι δύσκολο, μα ας πούμε ότι γίνεται κι ας δούμε την ανάλυση αυτής της υποθετικής “πυραμίδας” για κάτι λιγότερο από 20.000 μέλη:

1 βγάζει τρομερά κέρδη.
5 (0,026%) έχουν 3.905 άτομα από κάτω και είναι πολύ κερδισμένοι.
25 (0,1% ) έχουν 780 άτομα από κάτω και κερδίζουν αρκετά.
125 (0,64%) κερδίζουν περίπου 3-4 φορές τις minimum μηνιαίες αγορές προϊόντων.
625 (3,2%) καλύπτουν τις minimum μηνιαίες αγορές προϊόντων.
3.125 (16%) με 5 άτομα από κάτω, ξόδεψαν περισσότερα απ’ όσα έχουν κερδίσει.
15.625 (80%) είναι νέα μέλη και ξόδεψαν περισσότερα απ’ όσα έχουν κερδίσει.

Δηλαδή, τα άτομα στα επίπεδα 5 και 6, το 96% του συστήματος, χάνουν! Όλες οι πυραμίδες πεθαίνουν όταν οι πιο πρόσφατα εγγεγραμμένοι δε μπορούν να γράψουν αρκετά νέα μέλη για να συντηρήσουν εκείνους στα πιο πάνω επίπεδα. Οι πυραμίδες είναι δημοφιλείς γιατί βασίζονται στην απληστία κι η απληστία θολώνει την κριτική σκέψη.

Οι ευχές μετατρέπονται σε “γεγονότα”. Οι διστακτικοί είναι “ηλίθιοι” γιατί δε συμμετέχουν. Οι επιθυμίες παρουσιάζονται σαν “πραγματικότητα”. Το να κάνει κανείς ερωτήσεις και να ζητά διευκρινίσεις, είναι αγενές κι αδιάκριτο. Ποτέ δεν αναφέρεται ότι σχεδόν το 50% των μελών τα παρατούν, αφού πρώτα γίνουν “τσιμπούρια” σε φίλους και γνωστούς. Άλλος ένας ωραίος τρόπος αρμέγματος των θυμάτων είναι η αγορά “εκπαιδευτικού υλικού” για επιτυχέστερες πωλήσεις και τα “εκπαιδευτικά σεμινάρια”, που “είναι προαιρετικά, όπως κι η επιτυχία”…

πηγή